این هجده مورد نمونه ای از اشتباهاتی است که بسیاری از والدین بدون داشتن دانشی از آن مرتکب می شوند و تصحیح این موارد مسلما گام بزرگی در موفقیت دانش آموزان خواهد بود.
1-عدم شناخت توانایی های هوشی و عدم برآورد درست توانایی و تحمل حال حاضر دانش آموز
2-عدم توجه به سابقه تحصیلی دانش آموز و قواعد سرعت رشد دانش آموز در زمان های محدود
3-نگرانی بیش از حد و بیش از خود دانش آموز برای موفقیت ایشان (نگران برآورده نشدن آرزوهای شخصی خودمان و احساس شکست در خلق یک اثر هنری تمام عیار هستیم )
4-انتقال نگرانی شخصی به دانش آموز ( به دو صورت نگرانی و خشم ) و بدتر شدن وضعیت با ترسیم منفی آینده
5-نظارت شدید و مداوم و زیر نظر داشتن تمام حرکات و فعالیت های دانش آموز و تفسیر آنها با عینک بدبینی
6-حملات مستمر کلامی و غیر کلامی برای تکان دادن و بیدار کردن دانشآموز از خواب غفلت
7-عدم استفاده از تشویق و محبت و جملات انر‍ژی بخش با این دید که باعث سستی و سوءاستفاده فرزندمان می شود
8-عدم احترام به حریم شخصی دانش آموز و نگاه و برخورد کودکانه با وی و سرکشی به همه زوایای زندگیش
9-عدم سپردن مسوولیت به بچه ها و حمایت همه جانبه از آنها و انجام دادن اکثر کارهایشان
10-دادن وعده های مالی بزرگ و ایجاد این احساس که برای شما درس می خوانند ( رابطه معامله و مبادله ای )
11-ایجاد احساس گناه در دانش آموز با روش های مختلف
-به رخ کشیدن امکانات فراهم آمده برای دانش آموز و تذکر ناسپاسی ایشان
-مقایسه دانش آموز با افراد موفق فامیل و دوستان
-یادآوری شکست های گذشته
12-ایجاد محدودیت های شدید تفریحی برای دانش آموز با نگرش سنتی کار بی وقفه
13-تهدیدهای بزرگ غیر قابل انجام که منجر به بی اعتباری حرف های آینده می شود.
14-زیر سوال بردن قطعی هوش ، اراده و توانایی تغییر دانش آموز بوسیله گزاره های کلامی کلی و نازمانمند
15-اشتغال بیش از حد به زندگی شخصی و دغدغه های شغلی و زناشویی و عدم توجه مستمر به کار دانش آموز که منجر به نظارت و
قضاوت های نسنجیده و شتاب زده درباره روند کار و خصوصیات دانش آموز می شود.( تنبلی، سستی، بی برنامگی و … )
16-زیر فشار گذاشتن دانش آموز با عنوان کردن اهداف خیلی بالای دانشگاهی در جمع های خانوادگی و فامیلی و …
17-تزریق اهداف خودمان به زندگی ایشان به دو روش تحمیل و اقناع کردن
18-عدم تلاش برای ورورد به مشکلات و دغدغه های فکری و روحی دانش آموز بصورت ناخودآگاه ( مساوی دانستن آن با شکست خودمان )
1-عدم شناخت توانایی های هوشی و عدم برآورد درست توانایی و تحمل حال حاضر دانش آموز
2-عدم توجه به سابقه تحصیلی دانش آموز و قواعد سرعت رشد دانش آموز در زمان های محدود
3-نگرانی بیش از حد و بیش از خود دانش آموز برای موفقیت ایشان (نگران برآورده نشدن آرزوهای شخصی خودمان و احساس شکست در خلق یک اثر هنری تمام عیار هستیم )
4-انتقال نگرانی شخصی به دانش آموز ( به دو صورت نگرانی و خشم ) و بدتر شدن وضعیت با ترسیم منفی آینده
5-نظارت شدید و مداوم و زیر نظر داشتن تمام حرکات و فعالیت های دانش آموز و تفسیر آنها با عینک بدبینی
6-حملات مستمر کلامی و غیر کلامی برای تکان دادن و بیدار کردن دانشآموز از خواب غفلت
7-عدم استفاده از تشویق و محبت و جملات انر‍ژی بخش با این دید که باعث سستی و سوءاستفاده فرزندمان می شود
8-عدم احترام به حریم شخصی دانش آموز و نگاه و برخورد کودکانه با وی و سرکشی به همه زوایای زندگیش
9-عدم سپردن مسوولیت به بچه ها و حمایت همه جانبه از آنها و انجام دادن اکثر کارهایشان
10-دادن وعده های مالی بزرگ و ایجاد این احساس که برای شما درس می خوانند ( رابطه معامله و مبادله ای )
11-ایجاد احساس گناه در دانش آموز با روش های مختلف
-به رخ کشیدن امکانات فراهم آمده برای دانش آموز و تذکر ناسپاسی ایشان
-مقایسه دانش آموز با افراد موفق فامیل و دوستان
-یادآوری شکست های گذشته
12-ایجاد محدودیت های شدید تفریحی برای دانش آموز با نگرش سنتی کار بی وقفه
13-تهدیدهای بزرگ غیر قابل انجام که منجر به بی اعتباری حرف های آینده می شود.
14-زیر سوال بردن قطعی هوش ، اراده و توانایی تغییر دانش آموز بوسیله گزاره های کلامی کلی و نازمانمند
15-اشتغال بیش از حد به زندگی شخصی و دغدغه های شغلی و زناشویی و عدم توجه مستمر به کار دانش آموز که منجر به نظارت و
قضاوت های نسنجیده و شتاب زده درباره روند کار و خصوصیات دانش آموز می شود.( تنبلی، سستی، بی برنامگی و … )
16-زیر فشار گذاشتن دانش آموز با عنوان کردن اهداف خیلی بالای دانشگاهی در جمع های خانوادگی و فامیلی و …
17-تزریق اهداف خودمان به زندگی ایشان به دو روش تحمیل و اقناع کردن
18-عدم تلاش برای ورورد به مشکلات و دغدغه های فکری و روحی دانش آموز بصورت ناخودآگاه ( مساوی دانستن آن با شکست خودمان )
تاریخ : شنبه 89/11/30 | 9:57 عصر | نویسنده : فهمی خدامرادی | نظر